Grenzen zijn nu, maar ook al sinds mensenheugenis, een veel gebruikt instrument om onszelf te beschermen. Dat is in eerste instantie onze reactie, ons gevoel. Zodra er gevaar dreigt doen we de deur dicht. Trekken we een grens, tot hier en niet verder.

De Chinese muur was ooit de langste grens, gebouwd om de toenmalige Chinese bevolkingsgroepen te beschermen tegen invallen van de barbaren. Dit bouwwerk geldt nu als monument en toeristische trekpleister. Onder het motto: “barbaren; kom op bezoek en breng vooral deviezen mee”. Het kan verkeren.
De bouw van de Berlijnse Muur en de afsluiting van het Westen heeft van de toenmalige DDR toch ook een ontwikkelingsland gemaakt. Grenzen zijn een vaak een korte termijn schijnoplossing die het probleem niet echt oplossen. Hetzelfde geldt ook voor de grenzen tussen Protestanten en Katholieken in Noord-Ierland.
Ook nu in recentere tijden zijn wij weer druk bezig met het bouwen van hekwerken en het optrekken van grenzen. Problemen rond de Brexit, de grens USA en Mexico, de grenzen in en rondom Israël en over de grenzen in Zuid Europa om vluchtelingen tegen te houden nog maar te zwijgen.

Het is wel bijzonder. Als je een grens trekt dan sluit je anderen, maar vooral ook jezelf uit. Je wilt er niet meer bij horen en de ander hoort zeker niet bij jou. En waarom??? Angst voor het onbekende is meestal de oorzaak. En zoals een oud spreekwoord al eeuwen aangeeft “angst is een slechte raadgever!” En toch beheerst dit gevoel ons leven.

Het bouwen van muren en het trekken van grenzen zorgt er ook voor dat je vervreemd van de ander.  Je sluit tenslotte anderen buiten. Je mist actuele ontwikkelingen, innovaties, kennis, handelsmogelijkheden, kunst en cultuur. Het is toch wel heel bijzonder dat wij graag andere culturen waar ook ter wereld willen bezoeken. Wij denken het recht te hebben ons over ter wereld te kunnen c.q. te mogen vestigen, maar onze grenzen houden we dicht.

Wij ervaren nu hoe vervelend het is als anderen over onze vrijheden (van vakantiereizen) beslissen. Kunnen we wel of niet naar Frankrijk, Spanje of Portugal?  Na een jaar lockdown zijn we helemaal van slag als wij in onze vrijheid beperkt worden. Boosheid en depressies liggen op de loer.

Vanuit ons kleine landje en zeker vanuit onze sector is het toch wel duidelijk dat wij onze business te danken hebben aan de handel over alle grenzen heen. Vrije doorgang is de zuurstof voor onze business.

Grenzen trekken lijkt in eerste instantie een veilige oplossing, echter de geschiedenis leert ons dat je  daarmee jezelf enorm tekort doen. Qua arbeidsmarkt zijn wij ook al sterk afhankelijk van open grenzen.
De kracht van de NL tuinbouw, grenzen verleggen, open grenzen, flexibel en innovatief. Houdt vooral je mind en de grenzen open!

Fijne vakantie gewenst en kom gezond weer terug!